من مهندس گشته ام راه ِ دلت پیدا کنم....

در نهایت...

یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت....

هندی ها انسان را به قورباغه که دو زیست است تشبیه می کنند، قورباغه در زیست ِ اول خود با آبششی که دارد تمام وقت زیر ِ لجن زندگی می کند و جز لجن و کثیفی چیزی نمی بیند تا اینکه بر اساس آفرینشش، زمان رفتن به زیست ِ دومش آغاز می شود..سر از لجن بیرون می کشد و چشمش به درخت و بیشه و پرنده و نغمه های جاری روشن می شود و به آن لحظه ای که قورباغه سرش را از لجن بیرون می آورد و زیست ِ دوم را آغاز می کند "نیروانا" گویند...

اما خب آدمی تا زمانی که از عمق ِ وجودش نخواهد، به زیست ِ دوم نخواهد رسید...

پس..

طلب کن!

نیروانا آخرین مرحله ی سلوک...مرحله ی محو شدن جنبه ی حیوانی وجود و رسیدن به کمال است... نیروانایم آرزوست..