نق داریم به اندازه ی گرد و غبارهای لعنتی...

زن است دیگر! یک موقعی هایی حالش خوب است و دنیا را با خنده اش مست می کند، یک موقع هایی به  قربان صدقه ها هم بی اعتنا می شود... یک روزهایی دوست دارد خودش باشد و خودش و حس ِ چای دم کردن هم ندارد.... یک روزهایی جان میدهد که از در و دیوار ریزه کاری برای خودش بتراشد و کدبانویی کند....

زن است دیگر !  یک موقع هایی بی محابا می رقصد و اشک میریزد ... یک روزهایی سنگ می شود و باران که هیچ، سوپرایز های عالم هم شادش نمی کند...

زن است دیگر! موجودی لطیف که عاشق می شود و عاشق می کند... جان می دهد و جان می گیرد... حالش که خوب باشد به اوج می رساند و دل زنده می کند... بسته به حالش پایه می شود یا پایه هایت را از ریشه در می آورد...

یک روزهایی کلافه است و موهایش را سامورایی میبندد و با کش دارش می زند، یک روزهایی عاشق است و موهایش را رها می کند،  عصبانی و دلشکسته که باشد اولین چیزی که اضافیست موهای بدبخت است... کلافه که باشد پتانسیل این را دارد که از زندگی سیرت کند...

ما زن ها را کلافه نکنید، عصبانی نکنید، خُلقمان را تنگ نکنید و دلمان را نشکنید.... بگذارید همان وحشی ِ عاشق بمانیم و ثانیه به ثانیه شوق و عشقتان را بارور کنیم...

کلافه ام! چراندن ِ دل هم کارگشا نبود